Vanmorgen toen ik wakker werd voelde ik allerlei spanningen in mijn lichaam, in mijn buik en pijn tussen mijn schouderbladen. En al snel allerlei negatieve gedachtes en sombere gevoelens. Ik besef me hoe weinig dit gevoel nu nog bij me is terwijl ik jaren lang met dit gevoel wakker werd zonder dat ik er eigenlijk een oplossing voor had gevonden. Alsof ik het ergens had geaccepteerd dat het bij mij hoorde. Ik ben voor een groot deel van mijn leven onbewust druk bezig geweest met het structureel onderdrukken van deze gevoelens en jaren lang verslaafd geweest aan het over analyseren van mijn gedachtes. Ik was hier een partij goed in. Het werd ook nog eens versterkt door jaren lang therapie waarin je ook vooral in je hoofd bezig was. En oh ja, eindeloos veel boeken lezen over spiritualiteit. Maar hoe zat het met de integratie van al deze dingen, hoe voelde dit in mijn lichaam… Ik was me er eigenlijk niet eens zo van bewust dat ik zo uit verbinding was met mijn lichaam.
En dat veranderde toen het sjamanisme op mijn pad kwam. Langzaam maar zeker leerde ik door de teachings in mijn lijf te zakken. De reis vanuit mijn hoofd naar mijn lichaam was begonnen. En wat een lange weg was en is dat. Het langzaam laten sterven van mijn ego en te gaan luisteren naar mijn lichaam en in verbinding te gaan met de wijsheid die daar verborgen ligt, de geboorte van spirit in matter. En tijdens deze reis leerde ik mijn levensreddende ‘emotional tools’ kennen en te gebruiken. Oefeningen waarin je door beweging, ademhaling en geluid vast gezette emoties, spanningen vrij kan laten komen en diep in verbinding wordt gebracht met je lichaam en de bijkomende gevoelens en sensaties.
Ieder dag start ik met mijn emotional tools oefeningen waarin ik al mijn contracties en onderdrukte emoties van de dag daarvoor los kan laten. Het klinkt misschien overdreven, maar het heeft echt de relatie met mezelf en met mijn dierbaren gered. Het stelt me instaat om volledig de verantwoordelijkheid te nemen over mijn eigen emoties. Het niet langer meer projecteren van mijn emoties op mijn omgeving, want dat is wat ik deed. Uit pure wanhoop alles af reageren op mijn omgeving. Ik was zo boos op alles en iedereen, niets deugde. Het systeem was waardeloos, het leven was zinloos, ik had moeite met sociale interacties. Jaren lang heb ik het voelen van mijn duistere gevoelens en emoties structureel onderdrukt en genegeerd. Met als gevolg onverwachte heftige buien van frustraties en boosheid die ik afreageerde op mijn omgeving, mijn relatie, op de mensen die heel dichtbij me stonden. En bij iedere nieuwe uitbarsting zette zich meer en meer diep gevoel van schaamte en schuld vast in mijn lichaam. Ik leefde in af gescheidenheid van mijn lichaam en mijn omgeving, was vaak somber. Niet of nauwelijks instaat om meer te voelen wat ik nodig had. Gebrek aan zelfliefde, compassie, te voelen dat mijn lichaam, mijn ziel zo diep verlangde naar verbinding.
En nu, door deze levensreddende tools, ervaar ik diepe liefde voor mezelf, voor mijn lichaam, mijn ziel, haar wijsheid te voelen, te volgen. Intens (opnieuw) te genieten van mijn lichaam, mijn levensenergie te voelen stromen. En als ik nu wakker wordt is het gevoel van somberheid meest van de tijd getransformeerd in vreugde en is de somberheid er wel bij het wakker worden dan richt ik me naar deze sombere gevoelens en geef ze aandacht en liefde.
Heb je ook het verlangen om meer te voelen? Voel je welkom om een sjamanistisch ritueel te ontvangen en waarin ik je in verbinding breng met je lichaam, je hart en ziel.